Kadıköy'de hatalı park edilmiş arabanın çekilmesini seyreden kalabalığın arasındaydım, öyle ki bu olayı izlemeye şehir dışından gelenler bile vardı. Çanakkale ve Edirne'den iki aile gelmişti hatta. O kalabalığın arasında yanlış veya kötü bir kelime söylemeyi düşledim, düşleseydim linç edilirdim kesinlikle ve söyledim de tutamadım kendimi. O araba hatalı park edilmemiş dedim bağırarak sonra ordan bir çocuk "evet" dedi annesine. Çünkü baktım az ilerde neredeyse iki adım ilerde yine aynı koşullarda park eden arabalar vardı ve o arabaların sahipleri park etmek için para veriyordu. Paralel dünyaların olduğuna inancım bir kez daha arttı çünkü çocukken o yolda park edilen arabalar hemen, göz açıp kapayıncaya kadar çekiliyordu şimdi ise parayı veren arabasını istediğ yere park ediyordu hatta hiç bir dükkanın önü kapanmıyordu ya da kapanmıyormuş gibi yapılıyordu. O çekilen araba da çocukluğumdan kalma bir hayaldi, o kalabalık ise karşıdan karşıya geçmek isteyen bir grup insan topluluğuydu "şimdi karşıya geçebilirsiniz" diyecek olan trafik lambasının sesini bekliyorlardı, ama yine büyük korkularımdan birini yendim. Kalabalığın içinde yine bağırdım hem de linç edilmeyi göze alarak.