Durakta soluduğum o ekzost dumanını eve götürdüm üstümde başımda, evde artık benimle yaşamayı seçti, en karanlık karbon dioksitle besledim büyüyene kadar sonunda boynuz kulağı geçti iyice terbiyesiz oldu itirazlar, asilikler. Babası gibiydim ben onun neden şimdi bana hayvanmışım gibi davranıyor ki ? Küçük Ekzost dumanı artık benim için yoktu, aslında vardı aynı evde yaşıyorduk ama saygısızlığı kat kat artıyordu bir gün oturup konuştum ona artık yetişkin olduğunu bu evde ona yer olmadığını söyledim, sanki kırılmıştı ama sahte bir yüz ifadesi takınmıştı dudakları sahtelikle bükülüordu, mutfaktan ekmek bıçağını alıp bana saplayacakmış gibi hissettim, yapmadı ama. Sabah yatağında yoktu, evden çıktım Şişli'deki o durağa gittim oradaydı artık orayada yabancıydı hiç dostu yoktu gitti gökyüzüne orada sıkışıp kaldı.