Korkarım ki bugün berbere gideceğim, çocuğun doktordan, annemin dişçiden korktuğu gibi korkuyorum berberlerden, hiç abartmıyorum. Küçükken de Karagöz ile Hacivat'tan korkardım. Neyse bu korku biraz da şu ana kadar denediğim tüm berberlerin idealist bir kafa yapısına sahip olmasından kaynaklanıyor.
Berber koltuğuna oturup üzerinize örtü ahenkle serildiği andan itibaren özenle çıkarılan makas ve tarağı da iğineyi hazırlayan hemşireyi izler gibi izliyorum, bir nebze diğer tarafta hemşirenin olması içimi rahatlatabiliyor ama bir berber ne kadar moral verebilir kişiye.
Her şey tamam mı? Makaslar çıktı mı? Tarak da elde. E o zaman o soru gelsin,
''Nasıl yapalım?''
cevabım bellidir her zaman. Kısaltalım.
''Ne kadar kısaltalım?''
işte kulakları açalım enseyi de kısaltalım.
''Peki'
Ohooo ben kime söylüyorum, söylenen bütün sözler berber efendinin bir kulağından girip diğer kulağından çıkmış. Başlıyoruz
''Ben bu mahalledekilere bir model kesiyorum, herkes beğeniyor eminim sen de beğnirsin kardeşim'' diyor.
Ben biliyorum o modeli ama benim alnım açılıyor fazla bir seçeneğimiz yok diyerek korumaya geçiyorum.
''Hallederim ben'' dediği an.
Abicim sen en iyisi şu anki halin yarısı kadar kısalt diyorum son olarak.
Bozuluyor, yarım saatlik saç kestirme seansı sessizlik içerisinde aynadan birbirimizi seyrederek geçiyor.
Sonuç olarak en iyisi küçük bir berber dükkanına gitmek, yani tek koltuklu tek berberli. Bu berber mümkünse, otuz yaşından küçük olmamalı kırkından büyük olmalı. Denediğim tüm berberler arasından bu sonucu aldım, saçlarım yavaş yavaş yok olsa da sonuna kadar berber pazar araştırmam sürecek. Çocukken gittiğim berberin kıymetini şimdi anlıyorum, sormadan dalardı saçlarıma, okul traşı en güzel traş işte. En iyisi ben de otuzumdan sonra konuya direk okul traşı diye gireyim. Bir de sakal traşımı kendim oluyorum çünkü berbere traş olduğum zaman gıdıklanıyorum, kötü oluyor.
Çocukluğumun berberi Şakir ustaya selam bilmem kaç yılından 1990'a kadar kestiği saçlarım için teşekkür ediyorum.
Berber koltuğuna oturup üzerinize örtü ahenkle serildiği andan itibaren özenle çıkarılan makas ve tarağı da iğineyi hazırlayan hemşireyi izler gibi izliyorum, bir nebze diğer tarafta hemşirenin olması içimi rahatlatabiliyor ama bir berber ne kadar moral verebilir kişiye.
| Hep de kalfaya denk geliyorum! |
Her şey tamam mı? Makaslar çıktı mı? Tarak da elde. E o zaman o soru gelsin,
''Nasıl yapalım?''
cevabım bellidir her zaman. Kısaltalım.
''Ne kadar kısaltalım?''
işte kulakları açalım enseyi de kısaltalım.
''Peki'
Ohooo ben kime söylüyorum, söylenen bütün sözler berber efendinin bir kulağından girip diğer kulağından çıkmış. Başlıyoruz
''Ben bu mahalledekilere bir model kesiyorum, herkes beğeniyor eminim sen de beğnirsin kardeşim'' diyor.
Ben biliyorum o modeli ama benim alnım açılıyor fazla bir seçeneğimiz yok diyerek korumaya geçiyorum.
''Hallederim ben'' dediği an.
Abicim sen en iyisi şu anki halin yarısı kadar kısalt diyorum son olarak.
Bozuluyor, yarım saatlik saç kestirme seansı sessizlik içerisinde aynadan birbirimizi seyrederek geçiyor.
Sonuç olarak en iyisi küçük bir berber dükkanına gitmek, yani tek koltuklu tek berberli. Bu berber mümkünse, otuz yaşından küçük olmamalı kırkından büyük olmalı. Denediğim tüm berberler arasından bu sonucu aldım, saçlarım yavaş yavaş yok olsa da sonuna kadar berber pazar araştırmam sürecek. Çocukken gittiğim berberin kıymetini şimdi anlıyorum, sormadan dalardı saçlarıma, okul traşı en güzel traş işte. En iyisi ben de otuzumdan sonra konuya direk okul traşı diye gireyim. Bir de sakal traşımı kendim oluyorum çünkü berbere traş olduğum zaman gıdıklanıyorum, kötü oluyor.
Çocukluğumun berberi Şakir ustaya selam bilmem kaç yılından 1990'a kadar kestiği saçlarım için teşekkür ediyorum.